KweNTOng BuHaY Ni MoNTz

A Journey with God By: Montz22 Sitting in the asylum While music of desolation Is hovering in the air As I bowed my head And fell to my knees in crying A clanging sound Is trying to cuff The silent sanctuary Into a reverberated city Of desperation But in a notch of time, Tranquil music hovered The place And turned it into A serene beauty And it was the start Of my journey to God Utterance of praises Covered the place As I opened my mouth And yell His righteousness With buoyancy Fire fell down and anointed me Compassion frenzied My very soul Into flaming God is truthfully astounding He must be praise eternally

Sabay ng pagbalot ng gabi, sarili’y unti-unting kinain ng dilim na nagmumula sa kaiwalan. Unti-unti nitong binabalot ng dilim ang bawat liwanag na pumapaibalot dito. Tumingin ako sa salimin upang mabanaag kung ano ang dapat gawin, ngunit isang dragon ang biglang nagpakita at kinain ako sa dilim na aking nagawa. Sumigaw ako ng pabulyaw upang ang dragon ay pumiglas, ngunit parang wala siyang narinig. Bagkus mas lalo ako nitong binalot ng dilim. Ngayon, ako’y nasa hangin, papunta rito; papunta roon. Di alam kung ano ang dapat gawin. “Oh, hangin ‘san mo ako dadalhin, pakiusap ko lang wag sa dilim.” Ako ngayo’y patungo sa paroon, paroong di alam kung saan. Sana sa dulo nito liwanag ang siyang mabatid. Upang sarili’y makabalik sa liwanag na dati’y sa aki’y bumabatid. Liwanag ang siyang nais makamit, dilim ko’y nais mawaglit. “Oh, liwanag ‘kaw ang siyang maghari nawa’y sa buhay kong pawaglit. Huwag mong hayaang ako’y balutin ng dilim na nagmumula sa kaiwalan. Pakiusap ko lang tulung