KweNTOng BuHaY Ni MoNTz

It’s been 19 years that I have experienced these so called Christmas, a time where people celebrates the birth of Jesus Christ who was born on the manger. Yes, this occasion is indeed, the most awaited and happiest of all Holidays in the World. Not because of the foods, not because of the wonderful Christmas lights and Christmas trees but because the essence it brings to the people, especially to each family that celebrates it. But..........................., in that nineteen years of celebration, few of it is considered a merry christmas. I remember when I was just litte boy, Christmas to me means happiness and laughters, a time not only to recieve gifts but most especially to give gifts, a season of get together, a moment of bonding and a time to celebrate what Jesus has done to the whole world. Those memories are still fresh in my mind. Those experiences that I have acquired built me as a strong person. Strong as time passes by. I was sitting here now at these electron's driven

Hindi man ako nag-aaral sa school ng pinakamalaking mag-produce (daw????) ng IT sa buong Asia, masasabi ko namang hindi malaking pagkakamali na mag-transfer ako sa Pangasinan State University. ....huh.... Galing ako dati sa ABE Business School (daw??), sabi noong nag-i-inquire pa lang ako, ang ABE ay daw ay accredited ng ibat-ibang business school around the world, andyan ang CISCO, ABE UK, Microsoft....at kung anu-ano pa dyang may Corporation sa huli. Mas lalo pa akong na-engganyo na meron daw kaming makukuhang diploma galing UK pag-kagraduate.....Talaga namang abot-abot ang aking magka-bilib sa school na ito......At isa pa, sosyal ang uniform para kang Businessman sa Makati at talo mo pa ang mga trabahador sa Panelco III... Oo, masakit mang amining nabilog nila ang aking ulo, at masyado akong nagpadala sa kanilang Marketing Strategies(bilib din ako sa kanilang mga marketers....galing mag-sinungaling..)..hehehe.... At yun nga agad akong nag-enrol na di iniisip na ganun pala kalaki at

GOD...does he exist??? Well...well...well.......Napakahirap at napaka-critical na tanong na kung itatanong mo sa kung sinu-sino lang ay sasagutin ka ng...nagsusumigaw na ..."IWAN KO???????!!!!" at " MALAY!!!!???" Pero...kung ikaw ay isang rasyunal na tao malamang isang napaka-challenging na tanong ito... Sa Panahon natin ngayon, nakalulungkot isipin na marami sa mga tao...O....majority sa mga Pilipino ngayon.. ay wala man lang maisagot na kahit isang salita o kahit simpleng sound wave ay wala kang maririnig...... kung meron nga bang Diyos...????? Even sa ating mga Christian ngayon ay isang madugong katanungan ito.... MERONG DIYOS!!!!!!!!! Oo, meron ngang Diyos!!!! kahit siguro walang bibliya na magpapatunay na may DIYOS ay maniniwala parin ako... Una...... Tumingin ka sa paligid mo...masdan mong mabuti ang kalangitan......kilatisin ang bawat gumagalaw sa ibabaw ng mundo at tanungin sa sarili....."sa Unggoy nga ba ako nanggaling?????" whahahaha kung naniniw

Matagal na pala nung last akong mag-post dito...kasi naman nakakainis magsulat....palaging inuunahan ng katamaran o di kaya'y inuunahan ng inis...Basta ayoko ng ikuwento next time na lang pag-di ako naunahan ng katamaran....Basta after a month napakadaming nangyari sa akin sa buhay ko, sa pamilya ko, sa mga kaibigan, sa mga ka-churchmate at kung anu-ano pa. Una,nakatira na ang aking nanay sa Binmaley, Pangasinan. Kinuha sya ng aking mahal na insan. Pangalawa, 2nd year College na ako na sa alam ko nung una ay di na ako makaka-abante pa, pero thanks God for suporting me. Pangatlo, nag-celebrate ang aming church ng anniversary at this coming 24 ay i-se-celebrate din namin ang Christmas. Pang-apat, marunong na akong mag-program gamit ang Foxpro. Panglima, alam ko nang gamitin ang MS Access. Pang-anim, pumuti na ako... *Note, walang katutuhan ang iba sa sinabi ko...hehehehe...

Ano kaya ang pakiramdam na may handa ka sa birthday mo? Ano kaya ang pakiramdam na inaawitan ka ng happy birthday? At ano kaya ang pakiramdam na ang lahat ay masaya dahil sa sangkatutak mong handa na may isang batyang spaghetti, sampung kilong pansit, isang drum ng salad at bottomless drinks. Hay naku kailan ko kaya mararanasan ang mga bagay na to? Kailan din kaya ako magkakaroon ng sangkatutak na handa at isang barangay na bisita? Di ko na iniisip ang bagay na to at nabubuwesit lang ako dahil alam ko sa sarili ko na never akong maghahanda ng engrande. Napakalungkot mang isipin hindi ko pa naranasang maghanda sa tanan ng buhay ko, di ko pa naranasa ang inawitan, di ko pa naramdaman ang kasiyahan ng may handa. Inisip ko minsan na di bale hindi naman nakakamtan sa mga materyal na bagay ang tunay na kasiyahan kahit wala ako nito ay nandun parin ang kasiyahan. Pero gumugulo sa aking isipan na "what if nga meron akong sangkatutak na handa!!!!" Eh...ano naman ngayon ma- fu-fullfill

MOntz stories

Hala! di mo talaga namamalayan ang panahon,parang kailan lang nang musmos pa lang ako at walang malay sa mga nangyayari sa buhay at kapaligiran pero heto na ako ngayon malaki na raw at meron na ring konting isip sa buhay at higit sa lahat meron na ring direksiyon at patutunguhan. Nakakainis mang isipin pero matanda na nga ako lumipas na ang mga panahong dapat naglalaro na lang at nag-eenjoy sa buhay kasama ang mga kaibigan at kabarkada. Di ko rin man lubos matanggap na ako'y malapit nang lumagpas sa edad ng pagiging tunay na kabataan.(19 na po ako sa May 22)Sa buhay ko ngayon at sa edad ko nga dapat daw magseryoso na ako at kailangan ko nang e-establish ang magiging buhay ko sa near future. Minsan naiisip ko tuloy na bakit pa kailangang isipin ang ang hinaharap ni hindi pa nga naaayos ang kasalukuyan. Mas importante sa akin ang kasalukuyan kaisa hinaharap kasi nga lahat ng nangyayari sayo sa kasalukuyan ay ang magiging pundasyon ng iyong hinaharap. Kailangan ba talaga isipin ang m

"Kuya,plus five po.","Kuya, internet nga PO.", "Kuya, may playstation po kayo?", "Kuya, pa-print...", "kuya!", "Kuya...",haaaaaaaaaaah, "puro na lang kuya, kuya dyan, kuya dito, sawang-sawa na ako sa katatawag niyo sakin ng kuya, I'm only 18 years old at mag-se-second year College pa lang ako this coming sem. Ang kakapal ng mukha niyong tawagin akong kuya, tingnan niyo nga yang mga itsura niyo mas matanda pa sa akin." Ito ang mga katagang gusto kong isigaw sa kanila. Araw-araw ito ang aking naririnig ,siguro kung bibilangin magsimula sa kinauupuan ko ngayon hanggang sa pag-alis ko dito ay umaabot na sa mahigit na isang libo."KUYA...", sounds insulting sa katulad kong mas bata pa sa mga tumatawag. Tuloy napapatingin ako sa salamin sa harapan ng computer o kaya binubuksan ko ang webcam at tinitingnan ko kung mas matanda ang mukha ko o mas matanda ang tumatawag sa kin ng kuya. Napaka-common na sa akin ang

Sa lahat ng pagkakataong ang pinag-uusapan ay tungkol sa pag-aaral lagi ko na lang na-e-encounter ang isa sa tanong na sobrang kong iniiwasan,"BAKIT I.T. ANG KINUHA MO?" Sa tuwing natatanong ito ng mga kaibigan ko, kapamilya at kung sino-sino pa ay palagi na lang tumitigil ang utak ko at at para bang ayaw sagutin ang katanungang yun. Ano bang paki-alam nila sa course ko at sino ba sila para kuwestiyunin ang napili kong kurso. Masyado akong paranoid sa kuwestiyun na to na kong di ko pipigilan ang sarili ko ay puro sugat na ang mukha ng nagtatanong. By the way, bakit nga ba ako nag-I.T.? Sa aking pagkakaalam sa aking sarili at isipan, kinuha ko ang kursong ito dahil....mmmmmm....sa totoo lang kasi di ko rin talaga alam...basta naramdaman ko na lang na may nag-lead sa akin na force at yun kinuha ko na sya...Baka isipin niyo namang di ko na pinag-isipan actually oo, di nga ,kasi naman masyado akong tuliro that time. Kung formality lang naman ang pinag-uusapan at kung naitat

Sa Kinmangasieb falls po 2... PA-cute sa may falls... katatapos lang ata ng exhibition ng aming Pastor d2 My Memorable Hiking at Boguibog... Hay naku after 4 years... Ngayon lang ako ulit nakabalik sa Ilocos Sur at take note it's my second time na mamasyal dun.... Di ko lubos akalain na ako'y muling makakabalik sa lugar na yun lalo na ang isa sa pinakahistorical na place d2 sa pilipinas ang siyudad ng Vigan at mga ibat- ibang bayan pa sa Ilocos Sur. April 5, 2006 ng madaling araw kami nagbiyahe at talaga namang very excited ang lahat lalo na ako na first time kong pupunta sa origin ng aming mahal na Pastor ang baryo ng boguibog,salcedo ilocos sur. Mmmmm... Sa una palang na rinig ko sa pangalan ng pupuntahan namin ay inexpect ko na na medyo malayo- layo or i should say grabe sa sobrang layo, or in short malayo sa kabihasnan. Sa pagkakarinig ko sa mga kuwento ng mga nakapunta na dun ay, ang baryong ito ay located sa paanan ng bundok na kong saan pinalilibutan ng mga naggagandahan