KweNTOng BuHaY Ni MoNTz

Sa kailaliman ng gabi, isang pamilyar na tunog ang umaalingawngaw sa madilim na kwarto katapat ng kwartong aking tinutuluyan. Patay na lahat ng ilaw, at tanging ilaw na lamang na naggagaling sa isang lamparang nasa ibabaw ng mesa sa may kusina. Patuloy parin sa pag-alingawngaw ang isang tunog na parang hirap na hirap, isang tunog na nanggagaling sa ilalim ng puso, tunog ng isang nasaktan ng labis, isang tunog ng pangungulila. Nais ko sanang tumayo at pasukin ang silid na iyon ngunit takot ang nanaig sa aking pakiramdam, kaya hinayaan ko na lamang na magpatuloy ito kahit na alam ko at ng ibang kasamahan namin na ito'y isang abala sa lahat ng tahimik na ang mundo. Isang linggo pa lamang mula ng lumipat ang bago naming boardmate. Sa pagkakakilala ko sa kanya, isa siyang tipo ng lalaki na parang walang humpay kung tumawa at magpakasaya. Maganda ang disposisyon niya sa buhay, lagi siyang nakangiti sa tuwing makakasalubong mo siya sa labas ng kwarto. Wala pa akong masyadong alam sa kanya...

25"Therefore I tell you, do not worry about your life, what you will eat or drink; or about your body, what you will wear. Is not life more important than food, and the body more important than clothes? 26Look at the birds of the air; they do not sow or reap or store away in barns, and yet your heavenly Father feeds them. Are you not much more valuable than they? 27Who of you by worrying can add a single hour to his life? 28"And why do you worry about clothes? See how the lilies of the field grow. They do not labor or spin. 29Yet I tell you that not even Solomon in all his splendor was dressed like one of these. 30If that is how God clothes the grass of the field, which is here today and tomorrow is thrown into the fire, will he not much more clothe you, O you of little faith? 31So do not worry, saying, 'What shall we eat?' or 'What shall we drink?' or 'What shall we wear?' 32For the pagans run after all these things, and your heavenly Father knows th...